Przejdź do zawartości

2S38 Deriwacja-PWO

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2S38 Deriwacja-PWO
Ilustracja
2S38 prezentowany na targach Expo Army w 2018 roku.
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Urałwagonzawod

Typ pojazdu

samobieżny zestaw przeciwlotniczy

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 osoby

Historia
Prototypy

2017

Produkcja

2020 - do chwili obecnej

Dane techniczne
Silnik

UTD-29M diesel, 500 KM

Długość

7.2 m

Szerokość

3.2 m

Wysokość

2.4 m

Masa

18.7 tony

Osiągi
Prędkość

70 km/h

Zasięg pojazdu

ok. 600 km

Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)

2.5 m

Ściany (wys.)

0.8 m

Kąt podjazdu

60%

Przechył boczny

30%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata przeciwlotnicza 2A90 kal. 57 mm
karabin maszynowy PKTM kal. 7.62 mm
Użytkownicy
 Rosja

2S38 Deriwacja-PWO – rosyjski samobieżny zestaw przeciwlotniczy wykorzystujący podwozie bojowego wozu piechoty BMP-3 zaprojektowany i produkowany przez zakłady Urałwagonzawod. Opracowany został według nowej struktury projektowej i przeznaczony do wykorzystywania pasywnego rozpoznawania i śledzenia celów powietrznych[1]. Według portalu „Military Today” zestaw ten jest przygotowywany jako następca wprowadzonego w latach 80-tych XX wieku systemu 2K22 Tunguska[2]. Zakończenie prób państwowych 2S38 jest planowane na 2022 rok[3].

Pojazd został po raz pierwszy zaprezentowany 21 sierpnia 2018 roku w trakcie międzynarodowych targów „Armia 2018”[1], a 24 czerwca 2020 roku wziął po raz pierwszy udział w paradzie z okazji Dnia Zwycięstwa na moskiewskim Placu Czerwonym[4].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Zestaw przeciwlotniczy 2S38 jest posadowiony na zmodyfikowanym podwoziu bojowego wozu piechoty BMP-3. Zaprojektowany został do zwalczania celów powietrznych takich jak bezzałogowe statki powietrzne, pociski manewrujące, pociski rakietowe powietrze-ziemia, samoloty szturmowe czy śmigłowce[5]. Potrafi prowadzić działania niezależnie od pory dnia i nocy oraz w środowisku operowania środków walki elektronicznej, a ogień może być prowadzony zarówno na postoju, jak i w trakcie jazdy[6].

Podobnie jak w czołgu T-14 załoga zajmuje pozycje w opancerzonej kapsule zdalnie sterując bezzałogową wieżą z wnętrza pojazdu[4]. Jest on wyposażony w systemy optoelektrycznego śledzenia i detekcji celu oraz system kierowania ogniem sprzężony z wizyjnym i termicznym kanałem obrazowania. Pojazd posiada pewne właściwości stealth pozwalające mu pozostawać niewidocznym dla systemów radarowych[4]. Kadłub i wieża są wykonane ze spawanego stopu aluminium i zapewniają ochronę przed pociskami kalibru 14,5 mm, przedni korpus posiada dodatkowo kompozytowy pancerz chroniący przed pociskami kalibru 30 mm[2].

Pojazd jest wyposażony w armatę automatyczną 2A90 kalibru 57 mm o szybkostrzelności wynoszącej 120 pocisków na minutę, na pokładzie znajduje się zapas 148 pocisków[4]. Może ona być podnoszona i opuszczana w zakresie od -5 do +75 stopni, a jej maksymalny zasięg wynosi 9500 m (przy efektywnym zasięgu 4500 m)[6]. Uzbrojenie uzupełnia karabin maszynowy PKTM kalibru 7,62 mm montowany zewnętrznie i przeznaczony do obrony przed piechotą przeciwnika[4].

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b 2S38 Derivatsiya-PVO 57-mm AAA SPG. Global Security. [dostęp 2022-09-18]. (ang.).
  2. a b 2S38 Derivaciya PVO Self-propelled anti-aircraft gun. Military Today. [dostęp 2022-09-18]. (ang.).
  3. Rosyjska rewolucja eksportowa?. Altair, 2021-02-06. [dostęp 2022-09-18]. (pol.).
  4. a b c d e Peter Suciu: Russia's Derivatsiya-PVO Can Destroy Cruise Missiles, Drones and More. The National Interest, 2020-08-31. [dostęp 2022-09-22]. (ang.).
  5. 2S38 Self-Propelled Anti-Aircraft Gun System “Derivatsiya-PVO”. RedStar. [dostęp 2022-09-22]. (ang.).
  6. a b DEFENCE PRODUCTS / 2S38 Combat Vehicle. JSC CRI Burevestnik. [dostęp 2022-09-22]. (ang.).